Ελβετια

Το CERN (πλήρης τίτλος: Organisation Européenne pour la Recherche Nucléaire "Ευρωπαϊκός Οργανισμός Πυρηνικών Ερευνών"), διατηρώντας τη σύντμηση (ακρωνύμιο) της αρχικής ονομασίας του Conseil Européenne pour la Recherche Nucléaire, είναι το μεγαλύτερο σε έκταση πειραματικό κέντρο πυρηνικών ερευνών και ειδικότερα επί της σωματιδιακής φυσικής στον κόσμο. Βρίσκεται δυτικά της Γενεύης, στα σύνορα Ελβετίας και Γαλλίας. Ιδρύθηκε το 1954 από δώδεκα Ευρωπαϊκές χώρες και σήμερα αριθμεί 20 κράτη-μέλη, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, η οποία είναι και ιδρυτικό μέλος. Το CERN ερευνά τα συστατικά της ύλης και το είδος των δυνάμεων που την κρατούν ενωμένη. Οι ερευνητές χρησιμοποιούν όλες τις υψηλού επιπέδου επιστημονικές δυνατότητες που τους παρέχει το εργαστήριο. Πρόκειται για επιταχυντές που επιταχύνουν τα μικροσκοπικά σωματίδια σε ταχύτητες λίγο μικρότερες από την ταχύτητα του φωτός και ανιχνευτές που κάνουν τα σωματίδια αυτά "ορατά". Στο CERN λειτουργούν πολλοί επιταχυντές, ένας εκ των οποίων είναι ο LHC (Μέγας Επιταχυντής Ανδρονίων), ο οποίος αναπτύσσεται σε υπόγεια κυκλική σήραγγα 27 χιλιομέτρων που επιτρέπει στα πρωτόνια να επιταχύνονται σε πολύ υψηλές ενέργειες. Οι ερευνητές του CERN, δημιουργώντας καταστάσεις ανάλογες με αυτές που επικρατούσαν λίγο μετά την Μεγάλη Έκρηξη (Big Bang), προσπαθούν να καταλάβουν πώς, μετά από 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια, το Σύμπαν κατέληξε σε ό,τι βλέπουμε γύρω μας σήμερα και να δώσει απαντήσεις για τη γέννηση και την εξέλιξή του. Τα ευρήματα των επιστημόνων του CERN, έχουν άμεση εφαρμογή στους τομείς της τεχνολογίας, της πληροφορικής και της ιατρικής. Πρακτικά οφέλη των πειραμάτων του CERN ήταν ο Παγκόσμιος Ιστός (www) και οι ιατρικές ανιχνεύσεις καρκινικών όγκων στον ανθρώπινο οργανισμό - η τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων, το λεγόμενο PET scan, ξεκίνησε πριν από 40 χρόνια από έναν φυσικό του CERN και σε συνεργασία με το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Γενεύης. Ακόμη, οι καινούργιοι επιταχυντές πρωτονίων έχουν οδηγήσει σε νέες θεραπευτικές προσεγγίσεις κατά του καρκίνου. Ουσιαστικά αναλαμβάνουν να σκοτώσουν τα καρκινικά κύτταρα χωρίς να βλάπτουν τα υγιή γειτονικά τους, όπως π.χ. συμβαίνει στην περίπτωση των ακτίνων Χ, που χρησιμοποιούνται στις ακτινοθεραπείες.

Προτού ο ποταμός Ρήνος καταλήξει στη Βόρεια Θάλασσα, διασχίζει τη βόρεια Ελβετία και στο Σαφχάουζεν (Schaffhausen) δημιουργεί ένα μεγαλειώδες θέαμα που προκαλεί δέος - τους περίφημους Καταρράκτες του Ρήνου ή Ράινφαλ (Rheinfall), που είναι οι μεγαλύτεροι της Ευρώπης. Εδώ, ο υδάτινος όγκος πέφτει με βοή από το ύψος των 23 περίπου μέτρων, συνεχίζοντας την αέναη πορεία του προς τις εκβολές του. Οι καταρράκτες του Ρήνου σχηματίστηκαν κατά την τελευταία περίοδο των παγετώνων, πριν από περίπου 14.000 έως 17.000 χρόνια. Έχουν πλάτος 150 μέτρα, ενώ η ροή τους αλλάζει κατά τη διάρκεια του χρόνου. Τον χειμώνα το νερό είναι λιγότερο, αλλά το καλοκαίρι, καθώς το χιόνι και ο πάγος στις Άλπεις λιώνουν, ο όγκος του νερού γίνεται πολύ μεγαλύτερος. Μπορείτε να απολαύσετε την υπέροχη θέα από τις διάφορες πλατφόρμες ή να κάνετε μια βόλτα με πλοιάριο (από τον Απρίλιο μέχρι τον Οκτώβριο) για να πλησιάσετε ακόμα περισσότερο τα αφρισμένα νερά τους.

Το παραμυθένιο Ζέρματτ (Zermatt) είναι ένα από τα διασημότερα κέντρα αλπινισμού. Βρίσκεται στο γερμανόφωνο καντόνι του Βαλαί, σε υψόμετρο 1.620 μέτρων στη σκιά του πολυφωτογραφημένου βουνού Μάττερχορν (Matterhorn), η πυραμιδοειδής κορυφή του οποίου αποτελεί σύμβολο για την Ελβετία. Το αιώνια χιονισμένο Μάττερχορν βρίσκεται στα σύνορα Ελβετίας-Ιταλίας (το Ιταλικό του όνομα είναι Τσερβίνο/Cervino). Με το ύψος των 4.478 μέτρων, δεν είναι η υψηλότερη κορυφή της Ελβετίας, είναι όμως η εντυπωσιακότερη και αποτελεί ίσως την πιο διάσημη κορυφή του κόσμου, αφού το πολύ ιδιαίτερο σχήμα της, που μοιάζει με πυραμίδα (κοιτάζοντάς την από την ελβετική πλευρά), έλκει σαν μαγνήτης τα βλέμματα πάνω της. Ο "πατέρας" της διάσημης σοκολάτας Toblerone, ο Γιαν Τόμπλερ, εμπνεύστηκε το σχήμα της από την κορυφή αυτή. Με φόντο το συγκλονιστικό βουνό Μάττερχορν, το "διαμάντι των Άλπεων", το όμορφο και κοσμοπολίτικο Ζέρματτ, με τους μικρούς γραφικούς δρόμους και τα πέτρινα σοκάκια, μέσα από τα οποία ξεπηδούν κάποια παλιά καλοδιατηρημένα ξύλινα σπίτια, αποτελεί έναν από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς του κόσμου.

Το πιο γνωστό παραδοσιακό ελβετικό πιάτο είναι ένα μείγμα τυριών με σκόρδο, κρασί και μπράντυ από κεράσι, που μαγειρεύεται και σερβίρεται σε ένα πήλινο δοχείο πάνω από ένα φουρνάκι, στη μέση του τραπεζιού. Βυθίστε το κομμάτι ψωμιού σας για να γευθείτε αυτό το υπέροχο το γαστριμαργικό έδεσμα, αλλά προσοχή μην σας πέσει μέσα - η παράδοση λέει ότι θα πρέπει να κεράσετε το λευκό κρασί που το συνοδεύει, συνήθως λευκό κρασί Fendant από τα δυτικά της χώρας.

Καθίστε με την παρέα σας γύρω από τη σχάρα στην οποία λειώνει το περίφημο ελβετικό τυρί ρακλέτ (raclette), το οποίο έδωσε το όνομά του και στο ομώνυμο παραδοσιακό ελβετικό πιάτο, σερβιριστείτε, προσθέστε μανιτάρια, πιπεριές, τουρσί με κρεμμύδια και μικρά αγγουράκια, καθώς και μικρές βραστές πατάτες, απολαύστε το και επαναλάβετε. Η διαδικασία αυτή τελειώνει όταν κανείς δεν αντέχει να φάει ακόμα έναν γύρο!!

Όταν ακούει κανείς σοκολάτα, σκέφτεται ένα θαύμα που λιώνει στο στόμα και προκαλεί εκρήξεις ευτυχίας και αγαλλίασης. Μπορεί το μαγικό τροπικό δέντρο της Αμερικής να είναι η πηγή αυτής της ευτυχίας, η σοκολάτα όμως δεν θα ήταν ποτέ όπως τη γνωρίζουμε σήμερα αν δεν υπήρχε η Ελβετία. Το 1697 ο δήμαρχος της Ζυρίχης, Χάινριχ Έσερ (Heinrich Escher) δοκίμασε για πρώτη φορά σοκολάτα στις Βρυξέλλες. Έκτοτε, οι Ελβετοί προσπαθούσαν να μάθουν τα μυστικά της. Το 1819 ο Φρανσουά Λουί Καγιέ δημιουργεί το πρώτο εργοστάσιο, που παρήγαγε μπάρες σοκολάτας. Αργότερα, ο Ντάνιελ Πέτερ δημιούργησε τη σοκολάτα γάλακτος, όμως όχι με μεγάλη επιτυχία, καθώς δεν μπόρεσε ποτέ να βρει το μυστικό για την σωστή επεξεργασία του γάλακτος, κάτι που κατάφερε το 1867 ο Ανρί Νεστλέ με την χρήση συμπυκνωμένου γάλακτος. Μετά την πρωτοπορία του Νεστλέ και την μαζική παραγωγή σοκολάτας συνεχίστηκαν τα γευστικά πειράματα. Ο Ρούντολφ Λιντ κατάφερε να φτιάξει λιγότερο πικρές και πιο μαλακές σοκολάτες. Το 1908 εμφανίζεται για πρώτη φορά η διάσημη σοκολάτα Toblerone με νουγκά – ο δημιουργός της Γιαν Τόμπλερ την εμπνεύστηκε από το σχήμα της κορυφής του βουνού Μάτεχορν στη Βέρνη. Σήμερα η Ελβετία θεωρείται υπερδύναμη της σοκολάτας.

Η πιο φημισμένη σπεσιαλιτέ της Ζυρίχης αποτελείται από λεπτές λωρίδες μοσχαρίσιου κρέατος μαγειρεμένο σε κρέμα γάλακτος και λευκό κρασί, πολλές φορές με μανιτάρια, σερβιρισμένο με rösti, τη χαρακτηριστική πίτα από τραγανές, τηγανητές και πολύ ψιλοκομμένες πατάτες της Γερμανόφωνης Ελβετίας. Συνοδέψτε το με μια τοπική μπύρα, αφού σε αυτή την πλευρά της Ελβετίας ακολουθούν τις συνήθειες των Γερμανών γειτόνων τους - παράγουν και πίνουν περισσότερο μπύρα.

Με χιόνι ή με ήλιο η Ελβετία είναι πάντα όμορφη. Οι εποχές είναι σαφώς καθορισμένες - ζεστά, ηλιόλουστα καλοκαίρια, πολύ κρύοι χειμώνες με χιόνια και μια σειρά από ενδιάμεσες θερμοκρασίες και καιρικές συνθήκες, ανάλογα με τον μήνα. Η καλύτερη εποχή για να επισκεφθείτε την χώρα εξαρτάται από τον σκοπό του ταξιδιού σας. Αν πηγαίνετε για σκι, τότε ο χειμώνας είναι η κατάλληλη εποχή - τα χιονοδρομικά κέντρα ανοίγουν τον Νοέμβριο και συνήθως δεν κλείνουν μέχρι τον Απρίλιο. Εάν η επίσκεψή σας στην Ελβετία περιλαμβάνει λίγο από όλα, τότε οι μήνες μεταξύ Απριλίου και Ιουνίου είναι η καλύτερη επιλογή σας. Την άνοιξη τα λιβάδια είναι καλυμμένα με αγριολούλουδα και τα τοπία εντυπωσιακά. Οι πεζοπόροι παίρνουν τη θέση των σκιέρ, αλλά θα χρειαστείτε αδιάβροχα ρούχα για ορεινή πεζοπορία τον Απρίλιο - ο καιρός αλλάζει γρήγορα και οι νύχτες είναι ψυχρές. Ο Μάιος είναι ο πιο απρόβλεπτος μήνας από άποψη καιρού. Ο Αύγουστος είναι ο τέλειος μήνας για πεζοπορία σε μεγάλα υψόμετρα, αλλά και για υπαίθριες εκδηλώσεις. Ο Σεπτέμβριος και ο Οκτώβριος επιφυλάσσουν ένα ιδιαίτερο είδος μαγείας στην Ελβετία. Η ομίχλη έχει αρχίσει να δημιουργείται, τα δέντρα αλλάζουν χρώματα και η πεζοπορία στα βουνά ιδανική. Μέχρι τον Νοέμβριο, οι θερμοκρασίες πέφτουν σε μονοψήφια νούμερα κατά τη διάρκεια της ημέρας και λίγο πάνω από το μηδέν τη νύχτα.