Νορμανδια - Καστρα Λιγηρα

Το κάστρο Σαμπόρ (Chambord), με τα 440 δωμάτια, τα 282 τζάκια, τα 365 παράθυρα και τις 84 εσωτερικές σκάλες είναι το μεγαλύτερο και το πιο μεγαλοπρεπές παλάτι της Κοιλάδας του Λίγηρα. Πρόκειται για ένα από τα κλασικότερα αρχιτεκτονικά μνημεία της μεσαιωνικής Γαλλίας. Το κολοσσιαίο αυτό οικοδόμημα ξεκίνησε να κτίζεται το 1519 από τον βασιλιά Φραγκίσκο Α΄ (ο οποίος ήδη διατηρούσε τη βασιλική κατοικία του στο κοντινό κάστρο Αμπουάζ) για να ασκεί το αγαπημένο του χόμπι, το κυνήγι, στα πλούσια δάση που το περιβάλουν, αλλά και για να βρίσκεται κοντά στην ερωμένη του. Οι δαιδαλώδεις ταράτσες του κάστρου και η μνημειώδης διπλή ελικοειδής κεντρική του σκάλα, που χρησιμοποιούσε μόνο ο βασιλιάς, είχαν σχεδιαστεί από τον Λεονάρντο ντα Βίντσι. Ο Λουδοβίκος ΙΔ΄ έμενε συχνά στο κάστρο αυτό και μάλιστα λέγεται ότι πολλές από τις θεατρικές παραστάσεις του Μολιέρου έκαναν την πρεμιέρα τους σε αυτό. Κατά τη διάρκεια του Β' παγκοσμίου πολέμου, αρκετά έργα τέχνης μεταφέρθηκαν για ασφάλεια από το Μουσείο του Λούβρου στα υπόγεια του κάστρου - ανάμεσα σε αυτά ήταν και η "Μόνα Λίζα" του Λεονάρντο ντα Βίντσι.

Το κάστρο Σενονσώ (Chenonceau), ο "Πύργος των Κυριών" όπως επονομάζεται, καθώς κατοικήθηκε κυρίως από γυναίκες, είναι το ωραιότερο από τα κάστρα της Κοιλάδας του Λίγηρα και ένα από τα ομορφότερα του κόσμου λόγω της αριστουργηματικής του αρχιτεκτονικής, αλλά κυρίως λόγω της θέσης του όχι δίπλα, αλλά πάνω στο ποτάμι: τα θεμέλια των τεράστιων πέτρινων πυλώνων του βρίσκονται στον βυθό του ποταμού Σερ, παραπόταμου του Λίγηρα. Είναι ένα αναγεννησιακό αριστούργημα με καταπληκτικούς κήπους. Κατασκευάστηκε το διάστημα 1513-1521 από τον βασιλιά Ερρίκο Β΄, ο οποίος το παραχώρησε στην ερωμένη του Ντιάν ντε Πουατιέ (Diane de Poitiers), που ήταν κατά 20 χρόνια μεγαλύτερή του. Μετά τον θάνατο του βασιλιά (1559), η νόμιμη σύζυγός του (βασίλισσα Αικατερίνη των Μεδίκων) διεκδίκησε την κυριότητα του Σενονσώ από την Ντιάν ντε Πουατιέ και τελικά την υποχρέωσε να το εγκαταλείψει. Το 1733 το κάστρο πέρασε στην κατοχή της οικογένειας Ντυπέν (Dupin) και αναστηλώθηκε σε ικανοποιητικό βαθμό από την Λουίζ Ντυπέν. Καλλιτέχνες και φιλόσοφοι, ανάμεσά τους ο Ζαν Ζακ Ρουσσώ και ο Βολτέρος, ήταν οι συνήθεις προσκεκλημένοι της. Σήμερα, το εμβληματικό κάστρο Σενονσώ είναι ένα από τα πιο διάσημα μνημεία της Γαλλίας.

Το Μον-Σαιν-Μισέλ (Mont-Saint-Michel) είναι ένα οχυρωμένο νησί-χωριουδάκι στις ακτές της Νορμανδίας, σε πολύ μικρή απόσταση (περίπου 1,6 χλμ) από την ακτή, με την οποία συνδέεται με έναν υπερυψωμένο ασφαλτοστρωμένο δρόμο, που σταματά έξω από τα τείχη του κάστρου. Κουρνιασμένο στον γρανιτένιο λόφο, περιτριγυρισμένο από τα νερά της Μάγχης και με έντονο το φαινόμενο της παλίρροιας, το Μον Σαιν Μισέλ αποτελεί ένα από τα θαύματα του δυτικού κόσμου. Το μικρό μεσαιωνικό χωριό με τα πέτρινα σπιτάκια, τα λιθόστρωτα ανήλια δρομάκια και τα γραφικά πανδοχεία έχει στριμωχτεί μέσα στα τείχη του κάστρου. Στην κορυφή του λόφου βρίσκεται το περίφημο αββαείο των Βενεδικτίνων με το επίχρυσο άγαλμα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ.

Η ιστορική παραλιακή πόλη Δουνκέρκη (Dunkerque) είναι σημαντικό λιμάνι της γαλλικής ακτής στην Μάγχη, κοντά στα βελγικά σύνορα. Τον Μάιο του 1940, ενώ μαινόταν ο Β' παγκόσμιος πόλεμος, η Δουνκέρκη μετατράπηκε σε αρένα σφαγής: εκατοντάδες στρατιώτες των συμμαχικών δυνάμεων, στην πλειονότητά τους Άγγλοι, ασφυκτικά περικυκλωμένοι από τους Γερμανούς στο Στενό της Μάγχης μετά τη διάσπαση του συμμαχικού μετώπου, έπρεπε να διαφύγουν προς τη Μεγάλη Βρετανία μέσω θαλάσσης. Η μεταφορά τους στην Αγγλία, που έγινε γνωστή ως "Επιχείρηση Δυναμό" (27/5-4/6), στέφθηκε μεν από επιτυχία, αλλά τα θύματα ήταν χιλιάδες: διασώθηκαν περίπου 338.000 στρατιώτες από χιλιάδες επιταγμένα μικρά πλοία (ψαράδικα, γιότ κλπ.), που ήταν ευέλικτα και δύσκολος στόχος για τα βομβαρδιστικά της Luftwaffe, όμως περίπου 90.000 έχασαν τη ζωή τους ή αιχμαλωτίστηκαν από τους Γερμανούς. Σήμερα η Δουνκέρκη κατοικείται από περίπου 70.000 κατοίκους και αποτελεί το τρίτο μεγαλύτερο λιμάνι της Γαλλίας.