Teatro alla Scala, Μιλάνο. Το πιο διάσημο θέατρο όπερας στον κόσμο.
Αν αναζητάμε το πιο διάσημο θέατρο όπερας στον κόσμο, το πρώτο που έρχεται στο μυαλό μας είναι το Teatro alla Scala, η περίφημη Σκάλα του Μιλάνου. Όποιος λυρικός τραγουδιστής δεν κατάφερε να τραγουδήσει εκεί, θεωρεί πως του λείπει κάτι από την καριέρα του και όποιος φίλος της όπερας, δεν είδε μια παράσταση στη Σκάλα, πάντα θα θεωρεί ότι έχει ένα κενό που θα ήθελε να συμπληρώσει. Το Teatro alla Scala ιδρύθηκε, υπό την αιγίδα της αυτοκράτειρας Μαρίας Θηρεσίας της Αυστρίας, για να αντικαταστήσει το Βασιλικό Δουκικό Θέατρο, το οποίο καταστράφηκε από πυρκαγιά στις 26 Φεβρουαρίου 1776. Σχεδιασμένο από τον μεγάλο νεοκλασικό αρχιτέκτονα Giuseppe Piermarini, η Σκάλα άνοιξε στις 3 Αυγούστου 1778 με την όπερα L'Europa riconosciuta του Antonio Salieri, σε λιμπρέτο του Mattia Verazi. Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του θεάτρου είναι η εξαιρετική του ακουστική που οφείλεται σε ένα κοίλο κάτω από το ξύλινο δάπεδο της ορχήστρας, ενώ διαθέτει και Μουσείο για τους επισκέπτες.
Teatro di San Carlo, Νάπολη. Το παλαιότερο σε λειτουργία θέατρο στον κόσμο.
Αν αναρωτιόμαστε ποιο είναι το αρχαιότερο θέατρο στον κόσμο που βρίσκεται ακόμα σε λειτουργία, θα πρέπει να κατέβουμε νότια στην Ιταλία, μέχρι τη Νάπολη. Η πόλη που περηφανεύεται για τις ναπολιτάνικες καντσονέτες, την πίτσα και το πέρασμα του Μαραντόνα από την ομάδα της, περηφανεύεται και για το θέατρο Σαν Κάρλο. Ένα θαυμάσιο αρχιτεκτόνημα που κατασκευάστηκε από τον βασιλιά Κάρολο των Βουρβόνων και εγκαινιάστηκε το 1737, διατηρώντας την πρωτοκαθεδρία στο λυρικό θέατρο μέχρι την ίδρυση της Σκάλας του Μιλάνου. Δίπλα στην Piazza del Plebiscito, είναι το σύμβολο της πόλης της Νάπολης. Έχει υποστεί αρκετές ανακατασκευές μέχρι να αποκτήσει τη σημερινή μορφή του και έχει φιλοξενήσει όλες τις σχολές της όπερας στο πέρασμα του χρόνου.
Royal Opera House, Λονδίνο. Η Βασιλική Όπερα του Λονδίνου.
Στο Λονδίνο ταξιδεύει κανείς για ψώνια ή για να δει, αν είναι θεατρόφιλος, κάποιες από τις πιο εμβληματικές παραστάσεις θεάτρου, είτε μιούζικαλ, είτε σύγχρονες κωμωδίες, είτε έργα του κλασικού ρεπερτορίου. Φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει και η Όπερα από μια τόσο θεατρόφιλη πόλη. Η Βασιλική Όπερα του Λονδίνου, το Royal Opera House βρίσκεται σε ένα σημείο στο Covent Garden, στο οποίο προϋπήρχε ανάλογο θέατρο από τις αρχές του 18ου αιώνα. Το σημερινό κτήριο είναι το τρίτο και συχνά αναφέρεται ως Κόβεντ Γκάρντεν. Το θέατρο χρησιμοποιείται ως όπερα, αλλά και ως κέντρο παραστατικών τεχνών. Η Royal Opera είναι μια από τις κορυφαίες εταιρείες όπερας στον κόσμο και συγκεντρώνει τους μεγαλύτερους τραγουδιστές της εποχής μας μαζί με τις πιο συναρπαστικές φωνές του μέλλοντος, ενώ η Royal Opera Chorus, είναι μια ορχήστρα παγκόσμιας κλάσης με κορυφαίους μαέστρους, σκηνοθέτες και δημιουργικές ομάδες.
Opera de Paris. Παρίσι. 350 χρόνια ιστορίας.
Θα ακούσετε να την ονομάζουν Όπερα του Παρισιού, (Opera de Paris) αλλά και Όπερα Γκαρνιέ, αφού φιλοξενείται στο Ralais Garnier, ένα αρχιτεκτονικό θαύμα που φέρει το όνομα του αρχιτέκτονά του Σαρλ Γκαρνιέ. Το κτίριο με την εντυπωσιακή πρόσοψη, τον μεγάλο τρούλο και την εξαιρετική διακόσμηση κτίστηκε από το 1861 μέχρι το 1875 και είναι 1979 θέσεων. To 1989 για την εξυπηρέτηση της Γαλλικής Όπερας στο Παρίσι προστέθηκε ένα ακόμα εντυπωσιακό κτίριο, η Όπερα της Βαστίλλης που σηκώνει το κύριο βάρος των λυρικών παραστάσεων ενώ το πρώτο κτίριο χρησιμοποιείται πλέον για παραστάσεις μπαλέτου. Στα 350 χρόνια της ιστορίας της, η Όπερα του Παρισιού φημίζεται για τον ποιοτικό και ευρύ προγραμματισμό της με 400 παραστάσεις περίπου ετησίως και στα δύο θέατρά της που είναι ανοιχτά στους επισκέπτες κατά τη διάρκεια της ημέρας και οι οποίοι φτάνουν τους 900.000 κάθε χρόνο.
Vienna Staatsoper, Βιέννη. Η Όπερα του Μότσαρτ και του Βιενέζικου κλασικισμού.
Η χώρα που γέννησε τον Μότσαρτ και είδε να αναπτύσσεται ο Βιεννέζικος κλασικισμός είναι λογικό να διαθέτει μια από τις παλαιότερες και πιο διάσημες Όπερες στον κόσμο. Η Κρατική Όπερα της Βιέννης κατασκευάστηκε από το 1863 μέχρι το 1869 όταν και εγκαινιάστηκε με την παράσταση Don Giovanni του Μότσαρτ. Το κτίριο υπέστη καταστροφές στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και επαναλειτούργησε το 1945 μετά από τη ρωσική κατοχή της Αυστρίας με το έργο Fidelio, έναν ύμνο προς την ελευθερία, ενός επίσης εμβληματικού συνθέτη του Ludwig van Beethoven. Το καλεντάρι του θεάτρου σήμερα είναι γεμάτο με τις πιο γνωστές όπερες και μπαλέτα διαχρονικά, αλλά και με νέες μουσικές παραγωγές.
Lincoln Center, Νέα Υόρκη. Η Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης.
Αν ψάχνετε κάποιους ταξιδιωτικούς οδηγούς πριν προγραμματίσετε το ταξίδι σας στη Νέα Υόρκη, είναι πιθανό να έχετε σταθεί σε περιγραφές της φημισμένης Metropolitan Opera. Στεγάζεται στο Lincoln Center έναν πολυχώρο τεχνών που εκτός από την όπερα φιλοξενεί και άλλες τέχνες, όπως θέατρο χορό, μουσική, κινηματογράφο. Η Metropolitan Opera ιδρύθηκε το 1883, με το πρώτο της κτίριο στο Broadway και την 39th Street από μια ομάδα πλούσιων επιχειρηματιών που ήθελαν το δικό τους θέατρο. Στα πρώτα χρόνια της εταιρείας, η διοίκηση άλλαξε πορεία αρκετές φορές. Αρχικά ερμήνευσε τα πάντα στα ιταλικά, μετά τα πάντα στα γερμανικά, πριν τελικά καταλήξει σε μια πολιτική απόδοσης των περισσότερων έργων στην αρχική τους γλώσσα. Η Metropolitan Opera (Met) ανέκαθεν απασχολούσε πολλούς από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του κόσμου, τραγουδιστές, μαέστρους, συνθέτες, μουσικούς, σκηνοθέτες, σχεδιαστές, εικαστικούς καλλιτέχνες, χορογράφους και συνεχίζει να παρουσιάζει τα καλύτερα διαθέσιμα ταλέντα από όλο τον κόσμο και επίσης ανακαλύπτει και εκπαιδεύει καλλιτέχνες μέσω των Auditions του Εθνικού Συμβουλίου και του Προγράμματος Ανάπτυξης Νέων Καλλιτεχνών Lindemann.
Teatro Colon, Μπουένος Άιρες. Σημείο αναφοράς για την όπερα παγκοσμίως.
Το Teatro Colón de Buenos Aires είναι μια από τις σημαντικότερες αίθουσες όπερας στον κόσμο. Είναι ένα καμάρι της Αργεντίνικης πολιτιστικής παράδοσης και ένα κέντρο αναφοράς για την όπερα, τον χορό και την ακαδημαϊκή μουσική σε όλο τον κόσμο. Η πλούσια και διάσημη ιστορία του και οι εξαιρετικές ακουστικές και αρχιτεκτονικές συνθήκες του κτιρίου του το τοποθετούν σε επίπεδο θεάτρων όπως η Scala de Milan, η Όπερα του Παρισιού, η Όπερα της Βιέννης, το Covent Garden του Λονδίνου και το Metropolitan της Νέας Υόρκης. Κατασκευάστηκε από τους Αργεντίνους που αγαπούσαν το λυρικό θέατρο και δεν ήθελαν να φανούν ότι υστερούν μπροστά στους πλούσιους Αμερικάνους βιομήχανους που δραστηριοποιούνταν στη χώρα. Στην πρώτη του τοποθεσία, το Teatro Colón λειτούργησε από το 1857 έως το 1888, ενώ το σημερινό κτίριο εγκαινιάστηκε στις 25 Μαΐου 1908 με μια παράσταση της Aida. Στα 1σχεδόν 120 χρόνια λειτουργίας του τη σκηνή του έχουν τιμήσει τεράστιες μορφές του λυρικού τραγουδιού, οι Enrico Caruso, Claudia Muzio, Maria Callas, Régine Crespin, Birgit Nilsson, Plácido Domingo, Luciano Pavarotti και άλλοι.
Sydney Opera House, Σίδνεϊ. Η Όπερα - καράβι, σύμβολο της Αυστραλίας.
Στην τόσο μακρινή Αυστραλία δεν είναι εύκολο να ταξιδεύει κανείς συχνά. Αν όμως… σας βγάλει ο δρόμος για Σίδνεϊ, είτε για δουλειές, είτε για αναψυχή, είτε για να συναντήσετε κάποιους μετανάστες συγγενείς σας, ακόμα κι αν δεν είστε φίλοι της όπερας, ζητήστε να σας δείξουν την όπερα του Σίδνεϊ, αφού είναι από τα πιο διάσημα σημεία της πόλης
Βρίσκεται λίγο έξω από το λιμάνι του Σίδνεϊ και είναι ένα από τα διασημότερα αρχιτεκτονικά κτίρια του 20ου αιώνα, καθώς μοιάζει με ένα εντυπωσιακό ιστιοφόρο που πλέει στη θάλασσα. Σχεδιασμένο από τον Δανό αρχιτέκτονα Jørn Utzon από τη σύλληψη μέχρι την ολοκλήρωσή του, το κτίριο δοκίμασε τα όρια της μηχανικής, της κατασκευής και του σχεδιασμού. Τα διάσημα «πανιά» του έχουν γίνει σύμβολο του Σίδνεϊ και της σύγχρονης Αυστραλίας συνολικά. Η Όπερα άνοιξε τις πόρτες της το 1973 και μέχρι σήμερα έχει αναδειχθεί σε έναν από τους ισχυρότερους πόλους των τεχνών στην Αυστραλία.
