Μουσειο Μποτερο στην Μπογκοτα στην Κολομβια

Οι ταξιδιώτες που επιλέγουν την Μπογκοτά, στην Κολομβία, έχουν τη δυνατότητα να επισκεφτούν το Μουσείο Μποτέρο (Botero), ένα αποικιακό οίκημα στο οποίο εκτίθενται μερικά από τα έργα τέχνης του παγκοσμίως γνωστού Κολομβιανού καλλιτέχνη Φερνάντο Μποτέρο (Fernando Botero), καθώς και τμήμα της προσωπικής του συλλογής, με έργα του Πικάσο, του Ρενουάρ, του Νταλί, του Ματίς, του Μονέ και του Τζιακομέτι. Η επίσκεψη αυτή αποκτά μεγαλύτερη σημασία μετά τον πρόσφατο θάνατο του πιο αναγνωρισμένου και δημοφιλή καλλιτέχνη της Λατινικής Αμερικής.

Ο Φερνάντο Μποτέρο Ανγκούλο (19 Απριλίου 1932 – 15 Σεπτεμβρίου 2023) ήταν εικαστικόςς καλλιτέχνης και γλύπτης από το Μεντεγίν της Κολομβίας. Το χαρακτηριστικό του στυλ, γνωστό και ως «Boterismo», απεικονίζει ανθρώπους και φιγούρες σε μεγάλο, υπερβολικό όγκο, που μπορεί να ερμηνεύεται ως πολιτική κριτική ή απλά να ανάγεται στη σφαίρα του χιούμορ.

Τα έργα του βρίσκονται σε όλο τον κόσμο, είτε σε μεγάλα διεθνή μουσεία, είτε σε σημαντικές ιδιωτικές συλλογές.

Ο Φερνάντο Μποτέρο γεννήθηκε στο Μεντεγίν στις 19 Απριλίου 1932. Ο πατέρας του, ένας πωλητής που ταξίδευε με άλογο, πέθανε από καρδιακή προσβολή όταν ο Φερνάντο ήταν τεσσάρων χρόνων. Η μητέρα του εργαζόταν ως μοδίστρα για να συντηρήσει την οικογένεια, ενώ ένας θείος του ήταν αυτός που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη ζωή του. Χωρίς να έχει ιδιαίτερη σχέση με την επίσημη τέχνη, όπως παρουσιάζεται σε μουσεία και άλλα πολιτιστικά ιδρύματα, ο Μποτέρο επηρεάστηκε από το μπαρόκ στυλ των αποικιακών εκκλησιών και τη ζωή της πόλης του Μεντεγίν στα νεανικά του χρόνια.

Ο Μποτέρο έλαβε την πρωτοβάθμια εκπαίδευσή του στο Ateneo Antioqueño και, χάρη σε μια υποτροφία, συνέχισε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευσή του στο Ιησουιτικό Σχολείο του Μπολιβάρ. Το 1944, ο θείος του Μποτέρο τον έστειλε σε μια σχολή για ματάντορ για δύο χρόνια. Το 1948, ο Μποτέρο σε ηλικία 16 ετών δημοσίευσε τις πρώτες του εικονογραφήσεις στο κυριακάτικο παράρτημα του El Colombiano, μιας από τις σημαντικότερες εφημερίδες στο Μεντεγίν. Χρησιμοποίησε τα χρήματα που πληρωνόταν για να παρακολουθήσει το γυμνάσιο στο Liceo de Marinilla de Antioquia.

Ενώ το έργο του περιλαμβάνει νεκρές φύσεις και τοπία, ο Μποτέρο επικεντρώθηκε στην προσωπογραφία καταστάσεων. Οι πίνακες και τα γλυπτά του συνδέονται με τις αναλογικά υπερβολικές, ή «χοντρές» φιγούρες του.

Ο Μποτέρο εξήγησε τη χρήση αυτών των «μεγάλων ανθρώπων», όπως συχνά αποκαλούνται από τους κριτικούς, με τον εξής τρόπο: Ένας καλλιτέχνης έλκεται από ορισμένα είδη φόρμας χωρίς να ξέρει γιατί. Υιοθετεί μια θέση διαισθητικά και μόνο αργότερα επιχειρεί να το εκλογικεύσει ή ακόμα και να το δικαιολογήσει.

Αν και περνούσε μόνο ένα μήνα το χρόνο στην Κολομβία, θεωρούσε τον εαυτό του ως τον «πιο Κολομβιανό καλλιτέχνη που ζούσε», λόγω της απομόνωσής του από τις διεθνείς τάσεις του κόσμου της τέχνης.