ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΑ ΕΘΙΜΑ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.

Με καταβολές από τη Διονυσιακή λατρεία στην αρχαία Ελλάδα, τα αποκριάτικα έθιμα σε όλη τη χώρα δίνουν ένα ξεχωριστό χρώμα στις αποκριάτικες γιορτές. Η Manessis σας ταξιδεύει στα ελληνικά καρναβάλια και μας γνωρίζει κάποια από τα πιο γνωστά αποκριάτικα έθιμα:

Στην Ξάνθη,  στο τέλος της παρέλασης του διάσημου τοπικού καρναβαλιού, παρακολουθούμε το κάψιμο του Τζάρου. Ο «Τζάρος» ή «η Τζάρους» κατά τους κατοίκους της Ανατολικής Θράκης, ήταν ένα κατασκευασμένο ανθρώπινο ομοίωμα, τοποθετημένο πάνω σε έναν σωρό από πουρνάρια.  Έτσι έκαιγαν το παλιό και ανέμεναν το καινούργιο. Το έθιμο αυτό το έφεραν οι πρόσφυγες από το Σαμακώβ της Ανατολικής Θράκης και αναβιώνει κάθε χρόνο από τους κατοίκους του ομώνυμου συνοικισμού. 

Στα Γιάννενα η πόλη φωτίζεται από τις ξακουστές Τζαμάλες, είναι ένα από τα πλέον αγαπημένα Γιαννιώτικα έθιμα της Αποκριάς. Κούτσουρα και μεγάλοι κορμοί δέντρων τοποθετούνται στο κέντρο σε διάφορα μέρη της πόλης με τα οποία  ανάβουν φωτιές και στήνουν χορούς γύρω από αυτά

Κάτι αντίστοιχο γίνεται και στην Καστοριά με τις «Μπουμπούνες», μεγάλες φωτιές που ανάβουν στις πλατείες της Καστοριάς, δημιουργώντας μια Καρναβαλική, γιορτινή ατμόσφαιρα με ορχήστρες με πνευστά και χάλκινα να ακούγονται στις γειτονιές.

Στο περίφημο καρναβάλι στο Σοχό του Λαγκαδά οι καρναβαλικές εκδηλώσεις με τους ξακουστούς κουδουνοφόρους, με τις τραγόμορφες φορεσιές, τράγους και αράπηδες,   ολοκληρώνονται με την αναβίωση του εθίμου των μετανοιών. Σύμφωνα με το έθιμο, οι μικρότεροι σε ηλικία επισκέπτονται τους μεγαλύτερους συγγενείς, φίλους ή γείτονες και ζητούν συγχώρεση για ότι κακό έχουν πει  ή έχουν κάνει κατά την διάρκεια της χρονιάς. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία δίνουν άφεση αμαρτιών και όλοι μαζί πλέον ανοίγουν ένα νέο κεφάλαιο στην ζωή τους

Στον Τύρναβο συναντάμε το Μπουρανί. Το έθιμο, με διονυσιακές καταβολές, κλείνει τον κύκλο των καρναβαλικών εκδηλώσεων και έρχεται να αναταράξει το μονότονο ρυθμό της καθημερινότητας στην πόλη. Είναι ένα λαϊκό πανηγύρι, μια αναβίωση ενός αρχαίου διονυσιακού τελετουργικού, στην ουσία η γιορτή του φαλλού, που συμβολίζει την αναπαραγωγή και την ευτεκνία. Συνοδεύεται με  χορό, τραγούδι, αστεϊσμούς και  «πικάντικα» πειράγματα των ντόπιων.

Από τα πιο ξακουστά έθιμα της ελληνικής επικράτειας είναι ασφαλώς οι Μπούλες και οι Γενίτσαροι στη Νάουσα που με τις παραδοσιακές φορεσιές πλημμυρίζουν τους δρόμους της πόλης. Το ιδιαίτερο αυτό έθιμο, που προσθέτει έντονο παραδοσιακό χρώμα στο καρναβάλι της Νάουσας, χρονολογείται στον 18ο αιώνα, ενώ οι ρίζες του ανιχνεύονται σε γιορτές στην αρχαία Ελλάδα, σχετικές με τον θεό Διόνυσο.  

Στην Άμφισσα να παρακολουθούμε τις μοναδικές καρναβαλικές εκδηλώσεις για τη «Νύχτα των στοιχειών».  Η «Νύχτα των Στοιχειών» αποτελεί μία δραματική αναπαράσταση, που ζωντανεύει τους θρύλους και τις παραδόσεις της πόλης  με έναν τρόπο πραγματικά μοναδικό.

Όχι πολύ μακριά από την Άμφισσα, στο Γαλαξείδι, έχουμε τα πασίγνωστα Αλευρομουτζουρώματα . Το μεσημέρι οι κάτοικοι ξεκινώντας από τα σοκάκια κατάλληλα ντυμένοι, κατεβαίνουν στο λιμάνι για την «μητέρα των μαχών», με χρωματιστό αλεύρι, λουλάκι και φούμο με στόχο όποιον βρεθεί στο… πεδίο της μάχης. Το παμπάλαιο αυτό έθιμο κατατάσσει το Γαλαξίδι στους απόλυτους προορισμούς της Καθαράς Δευτέρας.  

Στη Θήβα, τέλος ξακουστό είναι επίσης το αποκριάτικο δρώμενο, ο «βλάχικος γάμος». Με νταούλια, με πίπιζες καθώς και με σκωπτικούς διαλόγους με παλιά βλάχικη προφορά μεταξύ των «συμπεθέρων» του γαμπρού και της νύφης, μεταφέρεται στις μέρες μας η αρχαιότατη Διονυσιακή λατρεία με θεατρικό τρόπο, με τον κυκλικό χορό του «πεθαμένου». Ο πυρήνας της αποκριάτικης τελετής είναι η νύφη και ο γαμπρός. Μας παρουσιάζεται η συνεχής διεργασία της γονιμότητας, που είναι και ο ακρογωνιαίος λίθος της ζωής.