Γκανα

Το Εθνικό Πάρκο Κακούμ βρίσκεται στην δυτική περιφέρεια της χώρας, εκτείνεται σε 375 τετραγωνικά χιλιόμετρα και διαθέτει το μεγαλύτερο canopy walk του κόσμου. Οι κρεμαστοί ξύλινοι διάδρομοι-γέφυρες υψώνονται περίπου 70 μέτρα από το έδαφος και προσφέρουν μια σπάνια εμπειρία. Η ζούγκλα φιλοξενεί χιλιάδες είδη ζώων (ελέφαντες, λεοπαρδάλεις, αγριόχοιροι, μαϊμούδες κ.ά.), πολλά από τα οποία είναι ενδημικά.

Το κάστρο της Ελμίνα κατασκευάστηκε από τους Πορτογάλους το 1482 με το όνομα Κάστρο του Αγίου Γεωργίου και υπήρξε το παλαιότερο Ευρωπαϊκό κτίριο της υποσαχάριας Αφρικής - το πρώτο μιας σειράς Ευρωπαϊκών κάστρων κατά μήκος των ακτών του Κόλπου της Γουινέας. Αρχικά καθιερώθηκε ως εμπορικός οικισμός, υπήρξε δηλαδή χώρος αποθήκευσης εμπορευμάτων και κυρίως του χρυσού που προοριζόταν για εξαγωγή - γι΄ αυτό και ονομάστηκε "Ελ Μίνα", δηλαδή "το ορυχείο" - καθώς και τόπος όπου κατοικούσαν οι άρχοντες της περιοχής, ενώ αργότερα έγινε ένας από τους σημαντικότερους σταθμούς στη διαδρομή του Ατλαντικού δουλεμπορίου. Χιλιάδες σκλάβοι - άντρες και γυναίκες - από τη Γκάνα και γειτονικές χώρες κρατούνταν εδώ σε άθλιες συνθήκες, περιμένοντας το πλοίο που θα τους μετέφερε στην Ευρώπη και τη Λατινική Αμερική. Οι Ολλανδοί κατέλαβαν το φρούριο από τους Πορτογάλους το 1637 και ανέλαβαν όλη την Πορτογαλική Χρυσή Ακτή το 1642, ενώ το 1872 πέρασε στα χέρια της Βρετανικής αυτοκρατορίας.

Το Κουμάσι είναι η δεύτερη σε μέγεθος πόλη της Γκάνας, έδρα του βασιλείου των Ασάντι, μίας από τις πιο ισχυρές φυλές της Αφρικής μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα. Βρίσκεται στην κεντρική Γκάνα, σε περίπου 300 χιλιόμετρα από την ακτή. Η διακυβέρνηση των Ασάντι έχει σχήμα πυραμίδας. Ο βασιλιάς είναι ο απόλυτος άρχοντας και επικεφαλής της Συμμαχίας του Συμβουλίου των Ασάντι, μιας ομάδας από σημαντικούς αρχηγούς. Υπάρχει επίσης το Περιφερειακό Συμβούλιο των Γερόντων. Η θρησκεία τους είναι ένα μείγμα από πνευματικές και υπερφυσικές δυνάμεις. Πιστεύουν ότι τα φυτά, τα ζώα και τα δέντρα έχουν ψυχή. Επίσης πιστεύουν στις νεράιδες, στις μάγισσες και στα τέρατα των δασών. Οι Ασάντι ασχολούνται με ένα ευρύ φάσμα τεχνών. Υφαίνουν υφάσματα από βαμβάκι και μετάξι που χρησιμοποιούνται για ενδύματα. Φημίζονται για την αγγειοπλαστική, την ξυλογλυπτική, αλλά και ως κατασκευαστές μασκών και ειδωλίων. Μεγάλο κεφάλαιο για τους Ασάντι είναι ο χρυσός. Οι συναλλαγές σε χρυσό δεν γίνονται μόνο με Ευρωπαίους στα παράλια, αλλά και με τον μουσουλμανικό βορρά. Στην περιοχή τους βρίσκονται πολλά χρυσωρυχεία. Το μεγαλύτερο χρυσωρυχείο όμως για τους Ασάντι, είναι οι παραδόσεις τους, η τέχνη και ο χορός τους, η πολιτιστική και ιστορική κληρονομιά τους, τα ήθη και τα έθιμά τους, που διατηρούν αιώνες τώρα.